Ανακυκλώνω...Ανακυκλώνεις???

Την ώρα που ο πλανήτης υποφέρει κάτω από το «βάρος» των απορριμμάτων μας, οι ηγέτες του κόσμου – και δη της Ευρώπης, λαμβάνουν μέτρα, ακόμα και έκτακτα για να αποσοβήσουν την κατάσταση. Η ανακύκλωση μπαίνει στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της «περιβαλλοντικής κρίσης», ακόμα και αν μεγάλο μέρος του πληθυσμού αγνοεί – ή δείχνει να αγνοεί ακόμα και τι εστί ανακύκλωση! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το αρμόδιο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα θέματα του περιβάλλοντος, προωθεί (αν όχι επιβάλλει) συνεχώς μέτρα για την ανακύκλωση των απορριμμάτων. Στη χώρα μας, όπου τα στοιχεία δείχνουν ότι αντιστοιχεί περίπου μισός τόνος αστικών απορριμμάτων για κάθε κάτοικο, που καταλήγουν στη χωματερή, γίνεται καίριας σημασίας η ανάγκη για άμεση λύση. Και η πρωταρχική είναι οι μπλε κάδοι ανακύκλωσης. Αυτούς που όλοι έχουμε δει τοποθετημένους σε κάποια γωνιά της πόλης μας. Στη Θεσσαλονίκη, οι προσπάθειες έχουν αρχίσει να αποδίδουν. Για παράδειγμα, όσον αφορά την ανακύκλωση χαρτιού, υπάρχει αύξηση 35% σε σχέση με το 2007. Τώρα σχετικά με τους κάδους, ας λάβουμε υπόψη μας, για παράδειγμα την περιοχή της Βασιλίσσης Όλγας, από το Φάληρο μέχρι και την Μπότσαρη. Εκεί, συναντάμε αρκετούς μπλε κάδους, ειδικά στην Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μπορεί να μην είναι πολλοί, είναι παρόλα αυτά αρκετοί σε περίπτωση που η οικολογική συνείδηση γίνει συνείδηση και νοοτροπία όλων μας. Και είναι πραγματικά απογοητευτικές οι έρευνες, όπως αυτή που έγινε στην αρχή του έτους και μας καταδεικνύει ανάμεσα στους πιο «βρώμικους» λαούς της Ευρώπης (μαζί με τους Κύπριους και τους Ιρλανδούς). Γεγονός που προκύπτει από την αναλογία πληθυσμού και παραγόμενων απορριμμάτων. Στις Ευρωπαϊκές πόλεις η κατάσταση μοιάζει κάπως καλύτερη. Τα αυστηρότερα μέτρα αλλά και τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Στην Γερμανία, για παράδειγμα, το 90% των Γερμανών διαχωρίζει τα απορρίμματα τους, χωρίς καν να τους υποχρεώνει ο νόμος. Αυτό που τους υποχρεώνει είναι να μεταφέρουν τις μπαταρίες και τα χημικά απόβλητα τους σε ειδικά κέντρα ανακύκλωσης. Αλλά και μικρές πόλεις είναι σε «ρυθμούς ανακύκλωσης». Το Leuven, για παράδειγμα, στη φλαμανδική πλευρά του Βελγίου, αποτελεί μια πεντακάθαρη πόλη. Αυτό που μπορούν να δουν ακόμα και οι απλοί επισκέπτες είναι πως στην πόλη υπάρχουν πολλοί κάδοι ανακύκλωσης, ενώ οι απλοί κάδοι είναι σαφώς λιγότεροι. Οι κάδοι είναι χωρισμένοι ευδιάκριτα ανάλογα με το υλικό, άλλος για χαρτιά, άλλος για γυαλί, άλλος για αλουμίνιο και βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γειτονιά. Όσο για τα καθημερινά απορρίμματα, οι πολίτες τα συγκεντρώνουν σε μια ειδική σακούλα που φέρει τη σφραγίδα του της πόλης και την παραδίδουν στα απορριμματοφόρα που περνάνε κάποιες ημέρες της εβδομάδας. Το κόστος μάλιστα της κάθε σακούλας είναι υψηλό αναλογικά και το γεγονός αυτό ωθεί όλο και περισσότερους πολίτες στην ανακύκλωση. Παρόμοια είναι η κατάσταση στην Ελβετία, όπου οι πολίτες προτιμούν τη δωρεάν λύση της ανακύκλωσης. Σε περιπτώσεις παραβάσεων επεμβαίνουν οι δημοτικές αρχές, οι οποίες αναλαμβάνουν να μαζέψουν ακόμα και κλαδιά και φύλλα από τους δρόμους δυο φορές το μήνα! Βλέποντας ενδεικτικά τα συστήματα που εφαρμόζουν οι ευρωπαϊκές πόλεις και ακούγοντας το καμπανάκι κινδύνου που κρούει ο πλανήτης, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Είτε είναι θέμα αρχών, είτε είναι θέμα νοοτροπίας, η λύση γίνεται επιτακτική ανάγκη. Η αύξηση-ρεκόρ που φτάνει το 380 % στις συλλεγόμενες ποσότητες ανακυκλώσιμων υλικών στο διάστημα 1/1/2007 μέχρι 31/12/2007 για την πρωτεύουσα Αθήνα, δείχνει πως μπορούμε. Γυάλινα μπουκάλια, χάρτινες και πλαστικές συσκευασίες, μεταλλικές κονσέρβες, κουτάκια αλουμινίου, εφημερίδες και περιοδικά. Όλα τα χρησιμοποιούμε καθημερινά. Και όλα μπορούμε να τα ανακυκλώσουμε. Στους μπλε κάδους της γειτονιάς μας.